Voor de vierde wedstrijd in deze competitie reisde de nog ongeslagen selectie van trainer Bas Nibbelke naar Hollandscheveld. Een lastige tegenstander. Vorig seizoen werd Sc Lutten thuis op sportpark De Kei helemaal weggespeeld, en kwam nog goed weg met een 1-2 nederlaag. Aan de andere kant: in de return speelden onze zwartwitten destijds één van de beste wedstrijden en wonnen verdiend met 3-5.
Het begin beloofde veel goeds voor deze middag. Beide elftallen speelden op de aanval en creëerden een aantal goede mogelijkheden. Hollandscheveld was al in de derde minuut dicht bij de openingstreffer via een hoekschop gevolgd door een kopbal. Nick Lamberink redde op de doellijn. Een paar minuten later ging een inzet van de thuisclub maar net voorlangs het doel van keeper Lars Mulder.
Ook Sc Lutten deed van zich spreken, via onder andere spits Frank Altena en Ronald Kosse. Na een kleine twintig minuten spelen rolde de bal dan toch over de doellijn van Hollandscheveld, maar Frank’s treffer werd (terecht) afgekeurd. Via een voorzet, gevolgd door een kopbal van Ronald belandde het leer in het doelgebied; Frank was er als de kippen bij om het beslissende tikje te geven. Echter, de doelman had de hand al op de bal en raakte bovendien geblesseerd waardoor hij zich uiteindelijk moest laten vervangen. Wie gedacht had dat SC Lutten hier uiteindelijk voordeel bij had, kwam bedrogen uit. De reservedoelman speelde een uitstekende pot.
Daarna zakte de wedstrijd wat in. Niet dat het een vervelend schouwspel werd, maar het echte vuur ontbrak. Hollandscheveld had in het eerste kwartier een licht overwicht gehad, maar daarna hielden beide teams elkaar in evenwicht. En met deze brilstand zou – zo leek het – de rust worden bereikt.
Maar niets van dit alles! Een paar minuten voor het rustsignaal werd de rechtsbuiten van Hollandscheveld aangespeeld; bij het aannemen van de bal draaide hij keurig weg van zijn directe tegenstander en ging richting strafschopgebied. En hij rondde zijn actie keurig af met een hard en laag schot, dat Lars kansloos liet: 1-0. Een tegenslag voor onze zwartwitten, maar nog niet onoverkomelijk.
De teleurstelling bij spelers en meegereisde supporters was dan ook groot toen de oranjehemden direct na de hervatting de 2-0 scoorden. En even later was het bijna 3-0, via een aanval over links, waarbij keeper Lars eerst nog werd omspeeld. Gelukkig voor Sc Lutten werd deze kans niet benut. De Luttenaren waren enigszins van slag en het duurde even voordat ze zich konden herpakken. Aanvallend was SC Lutten onnauwkeurig, waardoor er weinig echte kansen werden gecreëerd. Bovendien loerde Hollandscheveld op de counter en een paar keer kwamen de Luttenaren goed weg. Maar na een goed uur spelen scoorde Frank dan toch de aansluitingstreffer op aangeven van Ronald die de aanval inleidde. Hevige protesten van de spelers en grensrechter van de thuisclub – Frank zou buitenspel hebben gestaan – haalden niets uit. De scheidsrechter wees onverbiddelijk naar de middenstip: 2-1.
Sc Lutten was terug in de wedstrijd en dat leverde in het laatste half uur een boeiend duel op – niet altijd goed, maar dan wel spannend en meeslepend.
In de 70ste minuut dacht SC Lutten langszij te komen, maar deze treffer werd wederom afgekeurd wegens hinderen van de keeper. Als dat zo was, dan werd hij toch echt gehinderd door één van zijn teamgenoten en niet door een Luttenaar. Ook nu mochten protesten niet baten.
En zo trok uiteindelijk Hollandscheveld aan het langste eind. In voetballend opzicht was SC Lutten misschien beter, maar de oranjehemden speelden geslepener. Mark Altena probeerde het nog één keer met een prima schot, maar ook hier zat de doelman er weer goed bij.
Sc Lutten behield ondanks deze nederlaag nog wel de derde plaats, maar zag Hollandscheveld (met een wedstrijd minder gespeeld) tot op één punt naderen.
