Op zaterdag 11 november stond er een lastige wedstrijd op het programma, Gramsbergen was de tegenstander. Was het nou hetzelfde team als vorig jaar? Vooraf verschillende meningen, achteraf 1 conclusie: Een duidelijk beter team in elk geval.
Gramsbergen troefde ons af in het eerste gedeelte van de eerste helft, wat na 5 minuten al de 0-1 opleverde. Een hoge voorzet van rechts kwam bij de linksbuiten, deze nam ‘m ineens en vloog onhoudbaar in de bovenhoek. We hadden nog even een kwartier nodig om wakker te worden of in het spel te komen en waren daarna gelijkwaardig aan de tegenstander. Een mooie steekbal van Nick maakte Jan uiterst precies af en Silas, die z’n vorm weer terug had, werd 10 minuten voor rust binnen de 16 neergehaald wat een penalty betekende. Jan schoot onhoudbaar binnen. 2-1 bij rust.
Weer begon Gramsbergen scherper en na een schot op de paal 5 minuten na rust, kwam de rebound bij dezelfde speler en kon hij vanaf 16 meter vrij uithalen en de 2-2 maken.
Dat was de echte wake-up call en vanaf toen hebben we erg sterk gespeeld. Een prachtige aanval, wil niemand tekort doen, maar Rick was de man van de prachtige assist en Robert mocht binnenlopen. Nadat Robert met z’n scheenbeschermer uit een corner van Nick 4-2 maakte, mistten we nog een paar uitgespeelde kansen.
Nadat de eerste gele kaart van het seizoen (Nick Poel) een feit was moesten we de laatste 10 van de 11 minuten met 10 man spelen. Maar de controle bleef en het werd zelfs nog 5-2. Robert scoorde z’n 3e hattrick van het seizoen en weer was Rick de aangever. Poel mocht nog 10 seconden meedoen en toen floot de goed leidende scheidsrechter af.
Dat het niet vanzelf gaat en dat er hard voor gewerkt moet worden was vandaag een goede leerschool voor de komende wedstrijden. Maar dat we ons 2 keer in 1 wedstrijd knap terug vochten en met goed veldspel de overwinning binnensleepten verdient zeker een compliment.
Nog drie wedstrijden te gaan voor de winterstop, maar eerst een zaterdagje vrij volgende week.
Goed weekend!
