Het einde van de competitie nadert met rasse schreden en dat levert (op papier tenminste) elke week weer interessante wedstrijden op, omdat voor zoveel teams nog veel – uiteenlopende – belangen op het spel staan.
Voor SC Lutten is in deze fase van het seizoen elk duel een finale, omdat men koste wat kost de nacompetitie wil vermijden (het gevaar van rechtstreekse degradatie is inmiddels wel afgewend).
Voor FC Ommen – dat bezig is met een goede serie – lonkt de tweede periodetitel, maar dan mogen niet al teveel punten meer worden gemorst.
Net als twee weken geleden tegen Hardenberg ’85 begon het team van coach Van de Lustgraaf (te) afwachtend. FC Ommen mocht het spel maken en dat leverde in het eerste kwartier een goede kans op, die verijdeld werd door een knappe interventie van doelman Lars Mulder. Even later zat de wedstrijd voor rechtsback Tim van Os er al op. Hij moest geblesseerd het veld verlaten, en werd vervangen door Nick Weekamp.
SC Lutten probeerde zich wel onder de druk uit te voetballen, maar de aanvallers werden maar mondjesmaat bereikt.
Geleidelijk aan herstelde zich het evenwicht tussen beide teams. Onze zwartwitten kropen uit hun schulp en probeerden langzaam maar zeker het initiatief naar zich toe te trekken. Aanvallend was het nog niet imponerend, maar na een klein half uur was er wel degelijk een goede aanvalscombinatie, waarbij Ronald Kosse in stelling werd gebracht. Bij het aannemen van de bal werd hij in het strafschopgebied op onreglementaire wijze gestuit – een lichte overtreding weliswaar, maar de scheidsrechter vond het voldoende om de bal op de stip te leggen.
Spits Frank Altena hield het hoofd koel, en mikte het leer keurig in de linkerhoek: 1-0.
Het was in die eerste helft de eerste en enige serieuze mogelijkheid voor SC Lutten en die werd met beide handen aangegrepen.
Tien minuten voor het rustsignaal waren de gasten dicht bij de gelijkmaker, maar keeper Lars bracht wederom redding.
Hoewel het over het algemeen een sportief treffen was, werd er toch af en toe aan de noodrem getrokken. Dat leverde voor beide kanten een gele kaart op (voor SC Lutten was dat Nick Weekamp).
Na de rust was FC Ommen vaker aan de bal, maar dat leverde aanvankelijk weinig serieuze kansen op. De thuisploeg beperkte zich niet uitsluiten tot verdedigen, en probeerde zoveel mogelijk van het eigen doel af te spelen. De beste kans in die fase was voor Fons Veltink, die een klein half uur voor tijd de 2-0 op zijn schoen had, maar oog in oog met de keeper schoot hij de bal tegen de sluitpost op.
Bij het verstrijken van de tijd raakte de pijp beide de meeste Luttenaren langzaam maar zeker leeg. FC Ommen beschikte over een grotere longinhoud en drong daarom steeds meer aan. En dat leverde uiteindelijk succes op: via een aanval vanaf hun linkerkant werd een lage voorzet keurig binnengetikt: 1-1.
Beide teams toonden zich nog niet tevreden met een gelijkspel. Vooral de gasten roken bloed en dat leverde voor hen nog een tweetal goede mogelijkheden op, maar beide keren kwam SC Lutten met de schrik vrij.
Tergend traag – zo leek het – kropen de extra minuten blessuretijd voorbij, maar uiteindelijk blies de goed leidende scheids het verlossende eindsignaal.
Beide coaches vonden na afloop dat deze puntendeling de verhoudingen goed had weergegeven.
