De laatste wedstrijd van 2023 was tegen DVC 6. Tot aan deze wedstrijd alle 9 wedstrijden gewonnen. De titel Herbstmeister is al op zak, maar ongeslagen en alles gewonnen staat natuurlijk net iets mooier. DVC begon toch vrij verrassend met veel druk naar voren, wij werden echter al snel de baas en kwamen na 8 minuten op 0-1 door Jan. Een mooie aanval via Boerman op Rick, hij trekt terug en Jan werkt af. Daarna na niet opletten van de grensrechter, gaf ook toe dat hij niet oplette (de bal was serieus een halve meter uit), kreeg DVC een niet te missen kans, maar wij beschikken over een topkeeper en Peter redde de zekere goal geweldig. In de 26e minuut werd het 0-2. Boerman wint het duel in de 16 waardoor de bal voor Jarco z’n voeten valt en met een volley schiet hij hard raak. Twee minuten voor rust wordt het 0-3, Nick Poel speelt Rick aan in de diepte, hij kapt ‘m achter zijn standbeen op zijn linker en schiet de bal knap binnen. 0-3 bij rust.
Na rust rijgen we de kansen aaneen en is het na 3 minuten al 0-5. Robert maakte beide doelpunten na snelle aanvallen via Richard op rechts. Knappe spitsen-doelpunten, waarvan de 2e het mooiste was, achter z’n standbeen langs. De 0-6 lag er ook al snel in, ditmaal mocht Richard Kathagen binnenschieten op aangeven van Nick. Mooi doelpunt hoor, hij schoot ineens, verrassend vanaf puntje 16 in de lange hoek, waar niemand op rekende, ook de keeper niet. Zoals gezegd, we regen de kansen aaneen, maar nu kwam een periode van verprutsen, we gunden elkaar alles, waar er soms gewoon zelf geschoten moest worden. Toch scoorden we er nog een en goudhaantje Robert mocht weer een doelpunt (en een hattrick) bijschrijven. 0-7. Spannend was het al lang niet meer, de bank inclusief één leider stond meer naar het andere veld te kijken. Daar was een waar spektakelstuk aan de gang tussen DVC 7 en Bergentheim (competitiegenoten) en waar Bergentheim, zo bleek later, de winnende maakte uit een wereldgoal, vanaf de zijlijn, ineens via de paal in de lange hoek. De nummer 2 verloor dus met 4-5 en wij pakten voor de 10e keer op een rij de 3 punten.
We slaan hiermee al een groot gat naar de concurrentie. En dat is een verdienste van iedereen, elke week hebben we een grote selectie, waardoor speeltijd bij iedereen gering is. Maar iedereen accepteert het zoals het is. De laatste weken sluit er ook steeds een speler bij het 1e aan. Wat eigenlijk bij een 2e elftal hoort te gebeuren, maar daar beschikt Lutten niet over dit seizoen, waardoor ik (Bart) wekelijks goed contact heb met Sander, trainer van Lutten 1. Bij ons is de gunfactor groot, helaas is dat binnen onze (kleine) vereniging niet bij iedereen het geval. Dat gevoel hadden we al een tijdje, maar het werd tijdens de jaarlijkse ledenvergadering pijnlijk genoeg zelfs hardop gezegd. “Ik hoop dat het 3e geen kampioen wordt omdat zij de beste spelers hebben uit het 2e.” Ons wordt verweten dat we zelf deze spelers benaderd hebben. Niks van dat alles. De spelers die beschikbaar waren hebben stuk voor stuk zelf besloten in welk elftal zij dit seizoen gaan “overbruggen”. Door sommigen worden we met de nek aangekeken. Is dat de keerzijde van succes?
Laten we gewoon even normaal doen, we zijn (bijna allemaal) vrijwilliger en doen hopelijk alles met een zwart-wit hart en met hetzelfde doel. Alles voor onze mooie club. En dat het is, zoals het is, moeten we met z’n allen accepteren, er is namelijk echt niet over één nacht ijs gegaan. En alles eruit halen met hoe het er nu bij en voor staat. En dat is wat ons betreft als Lutten 3 een kampioenschap, als je na 10 wedstrijden 30 punten hebt. Als je het ons niet gunt, moet je zelf weten, maar dat lijkt me niet zo’n gezonde situatie. Tot zover.
We wensen iedereen een fijne winterstop. Ook fijne feestdagen en een goede jaarwisseling. Misschien tot Protos Weering en anders tot op de nieuwjaarsreceptie.
Namens Lutten 3,
Bart Jelsma en Johan Doldersum
