In de laatste competitieronde van dit kalenderjaar ontving SC Lutten thuis Olympia ’28 uit Hasselt. Beide clubs maken deel uit van een omvangrijke middenmoot – zo leert de stand – en om aansluiting te blijven houden met het ‘linkerrijtje’ was het zaak om in ieder geval niet te verliezen.
Omdat het hoofdveld vanwege de winterse omstandigheden eruit lag, moest de formatie van coach Sander v.d. Lustgraaf uitwijken naar het kunstgras. Niet de favoriete ondergrond van onze zwartwitten.
De snelheid van het kunstgras en de reactie van de spelers hierop hadden een onmiskenbare invloed op het vertoonde spel. Bovendien leek het of de bal ook gladder was dan normaal.
In de eerste helft vlogen de vonken er nog niet bepaald af. SC Lutten speelde voorzichtig, de zwartwitten konden elkaar nog niet goed vinden en dat leverde zodoende weinig spannende momenten op voor het doel van de tegenstander. Pas een half uur na het beginsignaal was het publiek getuige van de eerste goede aanval van de thuisploeg, maar het schot van Thorben Scholten ging voorlangs.
Toen stond het trouwens al 0-1 voor Olympia ’28: in de twintigste minuut werd een hoekschop van de gasten niet goed uitverdedigd, en keeper Edwin Santing liet de gladde bal onder zich door hobbelen. Een geval van al of niet hands dat aan het doelpunt vooraf ging, werd door de scheidsrechter niet geconstateerd. Er volgden trouwens ook geen noemenswaardige protesten in het veld.
Na de rust viel er veel meer te beleven. Het veldspel van SC Lutten was gedurfder en de aanval werd veel meer opgezocht – hetgeen niet meer dan logisch is, want er moest een 0-1 achterstand worden weggewerkt. Daarbij moesten de Luttenaren terdege rekening houden met de tegenstoot van Olympia ’28. Kortom, er was nog niets beslist.
Binnen vijf minuten na de hervatting hadden de zwartwitten de achterstand al omgebogen naar een 2-1 voorsprong! Via een uitstekende aanval aan de linkerkant over enkel schijven wist Ewoud Altena spits Frank Altena te bereiken, die geheel vrijstaand makkelijk de gelijkmaker kon intikken. Twee minuten later passeerde aanvaller Ronald Kosse met een fijne schijnbeweging zijn directe tegenstander en zijn schuiver in de rechterhoek liet de Hasselter doelman kansloos: 2-1.
De Keibewoners konden echter niet lang genieten van dit succes. Een schot op goal werd in eerste instantie nog gekeerd door keeper Edwin, maar in de rebound was dezelfde schutter alsnog succesvol: 2-2.
Het spel ging op en neer, omdat beide teams nog geen genoegen namen met een puntendeling. SC Lutten leek de zaak in deze fase onder controle te hebben, maar moest toch toezien dat de gasten halverwege de tweede helft op een 2-3 voorsprong kwamen via een hoge voorzet die over de Lutter verdediging zeilde en precies belandde bij de spits van Hasselt. Hij rondde keurig af.
De doelman van Olympia ’28 had zich gedurende de wedstrijd al een aantal malen een onzekere factor getoond. Hij stompte bijna elke keer een hoge inzet weg, in plaats van de bal te vangen. Dat leverde een kwartier voor tijd al een doelkans op voor de Luttenaren, maar even later was het dan toch wel raak voor SC Lutten: na een hoekschop werd het leer wederom weg gestompt, precies voor de voeten van Patrick Bosch. Die wist er wel raad mee, en hij liet vervolgens de 3-3 aantekenen.
Diep in blessuretijd kreeg invaller Boudewijn v.d. Graaf nog een levensgrote kans op de winnende treffer, nadat de Hasselter doelman de bal na een vrije trap van SC Lutten niet klemvast had. Boudewijn raakte de teruggekaatste bal in het vijfmetergebied helemaal verkeerd, en de bal ging huizenhoog over.
En zo blijft het ongemeen spannend in deze competitie, waaruit 2 teams direct degraderen, en de nummers 10 en 11 zich moeten zien te handhaven via de nacompetitie.
Een kort fotoverhaal van de wedstrijd
