Donkere wolken dreigden boven het veld in Nijeveen. Voor welke partij zou dit symbolisch verkeerd kunnen uitpakken?
We zeggen niet voor niets dat Lutten de meest ‘gelukkige’ was. Kans op kans stapelde zich op voor de thuisclub en een marge van vijf doelpunten in de eerste helft zou helemaal geen uitzondering genoemd kunnen worden. De verdediging was een gatenkaas.
Al in de vijfde minuut kwam een speler van SVN alleen voor keeper Lars Mulder te staan. Deze stond zijn mannetje en kon redding brengen. Maar in de twaalfde minuut was het wel raak, met een afstandsschot werd het 1-0.
Lutten bleef maar klungelen in de door blessures gekwelde verdediging.
100% kansen deden zich voor, maar in de afronding was SVN niet dodelijk genoeg.
Ook was de opbouw van achteruit bij Lutten niet zoals het hoort. De lange bal werd veelal gehanteerd, die dan vaak niet op een goede bestemming terecht kwam. Misschien was dit ook wel te wijten aan het middenveld. Deze speelde bij balbezit veel te dicht bij elkaar, waardoor aanspelen te risicovol was.
Toch kwam er een kentering in wedstrijd en kreeg Lutten ook kansen.
Rutger van der Graaf schoot een vrije trap loepzuiver in een hoek, welke maar ternauwernood gekeerd kon worden. In de veertigste minuut was het dan toch raak. Een voorzet van Fons Veltink werd in eerste instantie nog weggewerkt, maar de bal kwam op het hoofd terecht van Rutger van der Graaf, die buiten bereik van de keeper inkopte. 1-1
Vlak voor rust was er nog een moment van billenknijpen voor Lutten. Een terugspeelbal werd onderschept, maar de balbehandeling van de speler van de thuisclub, liet als een geluk voor Lutten, te wensen over.
De tweede helft begon gezapig. Men wilde duidelijk geen grove fouten meer maken.
Nou om er weer pit in te krijgen hielp de scheidsrechter daar dan toch een handje in mee. Je kunt natuurlijk ook zeggen, dat hij zich aanpaste aan het wedstrijdniveau. Feit was dat hij zeer dubieuze beslissingen nam, waarbij de beide banken het eensgezind anders zagen.
Dit zorgde bij de bank van SVN tot zoveel frustratie zodat er gele kaarten aan te pas kwamen. Dit keerde zich tegen de ploeg, waardoor de scheidsrechter bij een vermeend buitenspelgeval hun grensrechter vlaggend negeerde, waardoor Fons Veltink alleen op hun keeper kon afgaan. Deze kon nog de snelheid uit zijn schot verminderen, maar de snelle Abe Veltink kon de bal het laatste tikje geven, voordat een verdediger kon ingrijpen: 1-2
Toen waren de rapen helemaal gaar bij SVN en er kwam zelfs rood aan te pas.
Lutten kreeg meer kansen. Een perfect gegeven bal door Ewoud Altena kwam op de spreekwoordelijke stropdas terecht bij rechtsbuiten Abe Veltink. Deze zette voor, maar net buiten bereik van medespelers. De bal kwam echter bij linksbuiten broer Fons, die de naar binnen geslopen Abe weer bediende en vanaf de zestien meter lijn de 1-3 kon laten aantekenen.
Wie nu denkt van: Dat was dus een kat in het bakje, vergiste zich. Zelfs een tweede rode kaart werkte voor hen als peper op een gevoelige plek. Bij een aanval keken de verdedigers van Lutten door overtal elkaar aan. “Wie grijpt in ?”. Dus deed niemand wat, waardoor Lars Mulder te laat bij de bal kwam en daarbij de aanvaller blesseerde. Een ‘goedmakertje’ werd gegeven. Deze werd onberispelijk binnen geschoten: 2-3 Gelukkig kwam het eind signaal snel daarna.
SVN ’69 had verloren van Lutten, de scheidsrechter en ZICHZELF.
