Vorige week had SC Lutten de serie nederlagen een halt toegeroepen via een zwaar bevochten gelijkspel tegen Nieuwleusen; een opsteker dus voor het team van Bas Nibbelke, want het elftal lijkt inmiddels wel veilig in de middenmoot, maar om helemaal zeker te zijn moeten er nog wel een paar punten gepakt worden. Elim is hekkensluiter in deze competitie, en zal er alles aan willen doen om in ieder geval nog de nacompetitie te halen. En omdat het vechtvoetbal van Elim niet de favoriete spelstijl is van SC Lutten, leek het een moeilijke en hete wedstrijd te gaan worden.
Achteraf kunnen we constateren dat het een matige en nogal matte pot is geworden. Het tempo lag laag en op het hobbelige veld bediende SC Lutten zich regelmatig van de lange bal voorwaarts – vloeiende aanvalscombinaties waren deze middag zelden te bewonderen. Bij de thuisploeg ontbrak het heilige vuur – afgezien van onbehoorlijk inkomen van één van de spelers van Elim in de eerste helft, waarbij die zichzelf zo blesseerde dat hij vervangen moest worden.
Hoogtepunten in de eerste helft: een goede aanval voor de thuisploeg, waarbij keeper Lars Mulder attent reageerde; en twee goede mogelijkheden voor SC Lutten. De eerste werd onterecht afgevlagd – en overgenomen door de scheidsrechter – wegens buitenspel. De tweede kans volgde op een schot van Ewout Spijker, waarna de keeper de bal uit de handen liet glippen. Aanvaller Roy v.d.Berg wist dit buitenkansje vervolgens niet te verzilveren.
De tweede helft was een beetje attractiever, al was het alleen maar omdat er driemaal werd gescoord. Kort na de rust kwam SC Lutten op een 0-1 voorsprong. Een van de weinige goed opgezette aanvallen van de zwartwitten zorgde ervoor dat spits Frank Altena in balbezit kwam. Die kapte en draaide en schoot tegen de doelman op. Vervolgens scoorde aanvaller Ronald Kosse beheerst. Een verdiende voorsprong. Qua voetbal werd het daarna een stuk minder met SC Lutten. Zoals al eerder vermeld: veel lange ballen naar voren. Deze manier van spelen zorgde er wel voor dat Elim een paar keer gevaarlijk werd in het Lutter doelgebied. Toch waren de zwartwitten nog een keer dicht bij de 0-2, via een corner van Ewout Spijker, gevolgd door een uitstekende kopbal van Frank, maar zijn inzet werd geblokkeerd door de keeper. Ook Ronald had de voorsprong kunnen vergroten, maar in plaats van zelf te schieten – oog in oog met de sluitpost – probeerde hij de bal naar de vrijstaande Frank te spelen. Dat mislukte echter.
Het was middenvelder Nick Weekamp die een kleine tien minuten voor het eindsignaal het voetbalhoogtepunt van die middag voor zijn rekening nam. Ondanks dat hij gehinderd werd op de rand van het zestienmetergebied, mikte hij de bal koelbloedig met een bekeken schot net buiten bereik van de keeper in de rechterhoek: 0-2. De wedstrijd leek gespeeld.
Vlak voor tijd werd het toch nog weer spannend via een treffer van de thuisploeg: 1-2. En toen Elim even later ook nog een vrije trap kreeg net buiten de zestienmeter, werd het toch nog even peentjes zweten voor spelers en meegereisde supporters. Gelukkig werd de bal zeer zwak in de Lutter muur geschoten en kon SC Lutten drie punten toevoegen aan het totaal.
